Prúðuleikararnir

Síðustu helgi greip mig ómótstæðileg þörf til hitta ættingja, og höguðu örlögin því þannig að leið mín lá á Kárastíginn, þar sem ég get fundið 4 gæðaeintök af slíku fólki. Og það var heldur betur ferð til fjár. Bæði fékk ég kaffi og góðgerðir (sem næstu gestir komu með - ekki bara eru þetta frábærir ættingjar heldur eiga þau líka frábæra vini! - ) og svo fyrstu þáttaröðina með Prúðuleikurunum lánaða.

Prúðuleikararnir voru æði. Prúðuleikararnir eru æði. Hvílík snilld sem þessir þættir eru (og hve súr sum atriðin eru) !! Og það að fá landsþekkta einstaklinga til að syngja með brúðum finnst mér líka stórkostlegt. Þarna sá ég m.a. Charles Aznavour (hver svo sem það er) syngja fyrir brúðu-grasmaðk og ræða við handbrúðu-brauð. Og Harvey Korman klæddan í skyndi upp sem risa-kjúkling eftir að hann kvartaði yfir því að sér fyndist hann svo útundan innan um "castið", verandi eina ó-brúðan.

Þrátt fyrir allar tæknibrellur nútíma kvik- og teiknimynda, þá finnast mér Prúðuleikarnir hafa elst einstaklega vel. Og varnarorð eiganda seríunnar um að þeir séu ekki eins fyndnir núna og þeir voru þegar maður var 7 ára (eða hvað það nú var) ná ekki til mín. Kannski er ég enn 7 ára í hjarta og hjärna.

MUPPARNA STYRER !!