Páskafrí senn á enda og kennsla tekur við að nýju á morgun. Því mun haldið norður í land nú á eftir (eftir stutt stopp í fermingarveizlu), í veðurspáða skafrenninginn og hálku á vegum. Þar sem mér er litið út um gluggann í Garðabænum á ég eiginlega erfitt með að trúa því að veðrið sé snjóugt og illfært einhversstaðar á landinu. Og að þangað sé ég að fara. Það er eiginlega bara sárt, í hjarta mér var ég farin að þrá vor og sólskin og yl og fagrar grundir. En svona er það bara. Vonandi sem styzt þó.